The phrase hita-nirata (engaged in welfare) does not involve merely uttering homilies. It means those who internally resolve to act towards universal welfare and ensure that those resolutions are acted upon externally. It is thus not necessary for a saṃnyāsin to give up activity that yields in the well-being of the world. But such activities have to be performed with an extraordinary mindset. The activity referred to here is interacting with the world – taking from the world and giving back to it.
Author:hari
ಪರಿಚಿತರಿಗೆಲ್ಲ ಅಡ್ಡಹೆಸರನ್ನಿಡುವುದರಲ್ಲಿ ಎಸ್. ಕೆ. ಎಮ್. ಅಗ್ರಗಣ್ಯರು. ಒಬ್ಬ ಸಂಗೀತವಿದುಷಿಯನ್ನು ‘ಎನ್. ಬಿ.’ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಆಗೆಲ್ಲ ಅಬ್ರಾಹ್ಮಣರನ್ನು ಸೂಚ್ಯವಾಗಿ ಹೀಗೆ ನಿರ್ದೇಶಿಸುತ್ತಿದ್ದುದು ಲೋಕದ ವಾಡಿಕೆ. ಇದನ್ನು ಗಮನಿಸಿದ ನಾನು “ಇಲ್ಲ ಸರ್; ಅವರು ಬ್ರಾಹ್ಮಣರೇ” ಎಂದೆ. ಆಗ ಕೃಷ್ಣಮೂರ್ತಿ ನಗುತ್ತ “ನಿಮಗೆ ವಾಸ್ತವ ಹೇಳಿದರೆ ಬೇಜಾರಾಗಬಹುದು. ಆದರೆ ಸತ್ಯವೇ ಮುಖ್ಯ ಅಲ್ಲವೇ! ಇದರ ಅರ್ಥ ನಾನ್-ಬ್ರಾಹ್ಮಿನ್ ಎಂದಲ್ಲ; ‘ನಿತ್ಯಬಹಿಷ್ಠೆ’ ಅಂತ!”
ಇದನ್ನು ಕೇಳಿ ನಾನು ಮೂರ್ಚ್ಛೆ ಹೋಗುವುದೊಂದು ಬಾಕಿ.
ಹೀಗೆಯೇ ಅವರಿಗೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಪರಿಚಯವಿದ್ದ ಮಾಜಿ ಸಂಗೀತವಿದುಷಿಯೊಬ್ಬರಿಗೆ ‘ಶ್ವೇತಪ್ರೇತ’ ಎಂದೂ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಮಾಜಿ ಸಮಾಜಸೇವಕಿಗೆ ‘ಗ್ರೇ ಬ್ಯೂಟಿ’ ಎಂದೂ ಅಡ್ಡಹೆಸರಿಟ್ಟಿದ್ದರು.
We will need to search for an object at the place where we have lost it – this is inevitable and also expected. We can examine this from the perspective of music. It is needless to say that music is inevitable for dance and in a sense directs dance. In a dance recital, even if the dancer is below par, we can relish the performance to some extent if the music accompaniment is good. On the contrary, if the dance is good but the accompanying music is below par, we will be unable to stand the show.
Story 21
28. Trivikramasena, for the twenty-first time, hauled the corpse on his shoulder and head out. The vetāla began narrating yet another story:
For people of the sanātana-dharma, the whole of creation is an embodiment of divinity – the creation is pervaded by its Creator and both are equally divine; they are, in fact, not two different entities. It is for this reason, there is hardly any object that is not worshipped in the sanātana culture. From a vedāntic perspective, the nirguṇa-parabrahma is the only Reality and needs to be realised within oneself.
It is important for us to understand the concept of a ‘colony’ and ‘colonising a country’ before we dwell on the subject of ‘decolonising legal system’. The term ‘colony’ finds its root in the Latin word colonus, which referred to ‘a farmer’ or ‘a husbandman’, who would hold his own land as a tenant for a money payment. The person who lent money to the farmer would partake the character of a landlord until the money was repaid by the farmer. Thus, the concept of becoming a debtor in one’s own land was often referred to as being colonised.
ರಂಗನಾಥ್ ಅವರ ಮೊದಲ ಮಗಳ ಹೆಸರು ಅಂಜನಾ. ಎರಡನೆಯ ಮಗಳು ಹುಟ್ಟಿದಾಗ ಯಾವ ಹೆಸರು ಇಡಬೇಕೆಂದು ಕೇಳಿದಾಗ ಎಸ್. ಕೆ. ಎಮ್. ಹೀಗೆ ಹೇಳಿದ್ದರಂತೆ: “ನಿರಂಜನಾ ಅಂತ ಇಡಿ. ಮತ್ತೂ ಒಬ್ಬಳು ಹುಟ್ಟಿದರೆ ಇದ್ದೇ ಇದೆ ಅಮೃತಾಂಜನಾ!” ಇಲ್ಲಿಯ ಧ್ವನಿ ಆ ಕಾಲದ ಕನ್ಯಾಪಿತೃಗಳಿಗೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ. ಚೋದ್ಯವೆಂದರೆ ರಂಗನಾಥ್ ಅವರಿಗೆ ನಿಜಕ್ಕೂ ಮೂವರು ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳಾದರು! ಪುಣ್ಯಕ್ಕೆ ಹೆಸರುಗಳು ಮಾತ್ರ ಬೇರೆಯಾದವು. ಕೃಷ್ಣಮೂರ್ತಿಗಳ ಈ ವಿನೋದ ಎಚ್. ಕೆ. ಆರ್. ಅವರಿಗೆ ಅದೆಷ್ಟು ಇಷ್ಟವಾಯಿತೆಂದರೆ ಒಮ್ಮೆ ಡಿ.ವಿ.ಜಿ. “ನಿಮಗೆಷ್ಟು ಮಕ್ಕಳು?” ಎಂದು ಕೇಳಿದಾಗ “ಅಂಜನಾ, ನಿರಂಜನಾ, ಅಮೃತಾಂಜನಾ” ಎಂದೇ ಉತ್ತರಿಸಿದ್ದರು!
Story 19
26. Trivikramasena, for the nineteenth time, picked up the corpse and heaved it onto his shoulder before setting out. The vetāla began narrating another tale:
