Several historical evidences including some coins attest that Ramagupta assumed power after the demise of Samudragupta. We also have a play titled Devichandragupta authored by Vishakhadatta. However, the complete play is unavailable today. The extant version is available in the form of fragments of about five or six acts. The towering scholar, Dr. V Raghavan has compiled all of this in the appendix of his work, Bhojashrungaraprakasha.
Author:Shatavadhani Dr. R. Ganesh
In the meantime, the other Pāṇḍavas returned home after their daily round of seeking alms. Looking at Bhīma’s face, Yudhiṣṭhira guessed that there must be something amiss and asked his mother, Kuntī, “What is it Mother? What does Bhīma want to do? Has he told you about it and got your approval?” She narrated the day’s events and said, “Bhīma has embarked upon this task only on my advice. He is going to help the brāhmaṇa’s family and also liberate the town from the clutches of the evil rākṣasa. He has undertaken a tremendous task!” Yudhiṣṭhira was not satisfied with her answer.
ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಆಟವೆಂಬುದನ್ನು ಮಕ್ಕಳಿಗೇ ಮೀಸಲಾಗಿಸುವುದುಂಟು. ದೊಡ್ಡವರು ಆಟವಾಡಬಾರದೆಂದೇನೂ ನಿಯಮವಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲದೆ, ದೊಡ್ಡವರ “ಆಟ”ಗಳೂ ಬಲುಬಗೆಯಾಗಿರುತ್ತವೆಂಬುದು ಬೇರೆಯ ಮಾತು! ಸದ್ಯಕ್ಕದು ಇಲ್ಲಿ ಅಪ್ರಸ್ತುತ, ಅಸ್ತುತವೂ ಹೌದು. ಏನೇ ಆಗಲಿ, “ಬಾಲಸ್ತಾವತ್ ಕ್ರೀಡಾಸಕ್ತಃ” ಎಂದು ಚರ್ಪಟಪಂಜರಿಕಾಸ್ತೋತ್ರವು ಹೇಳುವಂತೆ ಬಾಲ್ಯವನ್ನು ಬಗೆಬಗೆಯ ಖೇಲನವಿನೋದಗಳಿಂದಲೇ ನಿರ್ದೇಶಿಸುವುದು ಸಹಜ, ಯುಕ್ತ.
சிவனை வர்ணிக்கையிலே, நாம் அவனது பண்பு மற்றும் வடிவினை எடுத்து விளக்காமல், அவனது உருவகங்களையே எடுத்து விளக்கினோம். ஏனெனில் மனித இயல்பினைப் புரிந்துகொள்வதென்பது சுலபமான காரியமல்ல. ஆனால் ஒரு குறிப்பிட்ட சமூகத்தினரிடையே பொதுவான பல தன்மைகளைக் காண முடிகிறது.
நமது சம்பிரதாயங்களில், சிவன் ‘அவதாரம்’ ஏற்பதில்லை. மாறாக, விஷ்ணுவோ பல அவதாரங்கள் ஏற்று வருகிறான். இதற்கென்ன காரணம்? நாம் குடும்பத்திலோ அல்லது ஓர் அமைப்பிலோ வெவ்வேறு கதாபாத்திரங்களாக அங்கம் வகிக்கிறோம். ஆனால் ஒரு தனி நபராக, நாமே நம்மிடத்தில் நடிக்க வேண்டிய தேவையில்லை. தனி மனித லட்சணத்திற்கான அவ்வடையாளமாய் சிவன் விளங்குகிறான்.
Now, a tragic episode. Sri Venkatanarana Bhatta’s wife (I think her name is Smt Venkamma. I can’t clearly recollect it now) hit upon a plan that seems bizarre. There’s a road that passes to the southern side of my house. Next to it is the Kopparam Vaishya function hall, a massive stone building. She encamped in one of the rooms there. With a large metal pot in her hand, she began going to a few houses, begging for food. The inmates of the houses would ask:
Sri Venkatanarana Bhatta hailing from Mulbagal was a relative and a disciple of Sri Venkatarama Bhatta. His speech was affected with mild stammering but that didn’t come in the way of his Pourohitya.
Sri. Hebbani Sheshacharya belonged to an era when thirty-five ounces (roughly a kilogram) of rice was available for just a rupee and six tender coconuts could be bought for a single paisa. He was highly learned in Sanskrit literature and Dvaita philosophy. He was already old when I first saw him. Even at that age, his personality was a sight to behold. And he spoke affectionately as well. That is the reason his memory is vivid in my mind.
The irrational and the super-natural in the play
ಆದರೆ ನಾವು ಇಂಥ ಆಂಶಿಕಸತ್ಯಗಳನ್ನೇ ಬೆಂಬತ್ತಿ ಬಸವಳಿಯುವುದು ಅನಪೇಕ್ಷಿತ. ಕೇವಲ ನಿರ್ವಿಶಿಷ್ಟಸಾರ್ವತ್ರಿಕಾನುಭವದ ತಿಳಿಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲ ಸತ್ತೆಗಳನ್ನೂ ಗಮನಿಸಿ ನಿರ್ಣಯಿಸೋಣ. ಭರತಮುನಿಯು ಹಾಸ್ಯರಸವನ್ನು ಆತ್ಮಸ್ಥ ಮತ್ತು ಪರಸ್ಥವೆಂದು ಇಬ್ಬಗೆಯಾಗಿ ವಿಂಗಡಿಸಿದ ಸಂಗತಿಯನ್ನು ಈಗಾಗಲೇ ನೋಡಿದೆವಷ್ಟೆ. ಆದರೆ ಈ ವಿಭಾಗದಲ್ಲಿ ನಗುವವನು ಮತ್ತು ನಗಿಸುವವನು ಎಂಬ ಎರಡು ಮುಖಗಳು ಮಾತ್ರ ತೋರುತ್ತಿವೆಯಲ್ಲದೆ ಮತ್ತೇನೂ ವಿಶಿಷ್ಟತೆಗಳಿಲ್ಲಿಲ್ಲ. ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಈ ವಿಭಾಗಕ್ರಮವು ದೃಶ್ಯಕಾವ್ಯವನ್ನು ಗಮನದಲ್ಲಿರಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ. ನಗಿಸಲೆಂದೇ ನಿಶ್ಚಿತರಾದ ವಿದೂಷಕರಂಥವರಿರಲು ಇಂಥ ವಿಭಾಗಗಳು ಅನಿವಾರ್ಯ ಮತ್ತು ಯುಕ್ತಿಯುಕ್ತವೂ ಹೌದು. ಅಲ್ಲದೆ, ನಗಿಸಲೆಂದೇ ನಿಯುಕ್ತನಾದವನು ತನ್ನ ನಗೆಯುಕ್ಕಿಸುವ ಬಗೆಗಳಿಗೆ ತಾನೇ ನಗಲಾರನಷ್ಟೆ!
ಹಾಸ್ಯವು ಸರ್ವಜನಮನೋಭಿರಾಮವಾದ ರಸ. ಇದನ್ನು ಕುರಿತು ಲಕ್ಷಣವಿವೇಚನರೂಪವಾಗಿ ಚಿರಂತನಭಾರತೀಯಕಾವ್ಯಮೀಮಾಂಸೆಯು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಹೇಳದಿದ್ದರೂ ಇದರ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯವನ್ನು ಲಕ್ಷ್ಯಾತ್ಮಕವಾಗಿ ನಮ್ಮ ಸಾಹಿತ್ಯಲೋಕವು ಚೆನ್ನಾಗಿಯೇ ಗುರುತಿಸಿದೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಅಭಿಜಾತ-ಅನಭಿಜಾತ-ಆಧುನಿಕ-ಪ್ರಾಚೀನಾದಿ ಭೇದವಿಲ್ಲದೆ ಸರ್ವತ್ರ ಮಾನ್ಯತೆಯೇ ಸಂದಿದೆ. ಪಾಶ್ಚಾತ್ಯಸಾಹಿತ್ಯಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಕೂಡ ಚಿರಂತನರಾದ ಅರಿಸ್ಟಾಟಲ್, ಲಾಂಜೈನಸ್, ಹೊರೇಸ್ ಮುಂತಾದವರು ಹಾಸ್ಯನಿರೂಪಣಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಅವಧಾರಣೆಯನ್ನು ಹಾಕಿಲ್ಲವಾದರೂ ಅಲ್ಲಿಯ ಸಾಹಿತ್ಯವಿಸ್ತರವಾಗಲಿ, ಆಧುನಿಕರ ವಿವೇಚನೆಗಳಾಗಲಿ ಈ ರಸಕ್ಕೆ ಯುಕ್ತವಾದ ಮನ್ನಣೆಯನ್ನೇ ನೀಡಿವೆಯೆಂಬುದು ನಿಶ್ಚಪ್ರಚ.