ಕೋಲಾರದ ಅವಧಾನದಿಂದ ಮೊದಲ್ಗೊಂಡು ನನಗೆ ಕೃಷ್ಣಮೂರ್ತಿಯವರ ಈ ಮುಖ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಕಾಣತೊಡಗಿತ್ತು.
Author:shashikiran
Professor Mysore Hiriyanna (1871–1950) was a renowned scholar of Sanskrit and Indian Philosophy and one of the foremost exponents of Indian thought, values, and aesthetics in English.
The Bṛhat-kathā-śloka-saṃgraha is peppered with light-hearted and sweet humour here and there. The work also delineates profound lives of the common men and is devoid of vulgarity. There is hardly any content that can classify as immoral or inappropriate. The descriptions that come as a part of the stories are apt, elevating and not very elaborate. The poet employs alaṅkāras that are not complex and are easy to comprehend. The story of Vatsarāja that occurs in this text is more beautiful compared to the Kashmir recension and is nicely worded and well structured.
ನನ್ನ ಹೆಚ್ಚಿನ ಮಾತೆಲ್ಲ ಸಹಜವಾಗಿ ಅವಧಾನ, ಅವಧಾನಿ ಮತ್ತು ಅವಧಾನಕವಿತೆಗಳ ಸುತ್ತಲೇ ಸುಳಿಸುತ್ತುತ್ತಿತ್ತು. ಪ್ರಾಯಶಃ ಇದರಿಂದ ಅವರಿಗೆ ನನ್ನ ಉತ್ಕಟಾಸಕ್ತಿಯ ಅರಿವಾಗಿ ಉಲ್ಲಾಸದಿಂದ ತಮ್ಮ ಅನುಭವಗಳನ್ನೂ ವ್ಯಾಸಂಗದ ಸಂಗತಿಗಳನ್ನೂ ಹೇಳತೊಡಗಿದರು. ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ತಿರುಪತಿ ವೇಂಕಟಕವಿಗಳು, ಗಾಡೇಪಲ್ಲಿ ವೀರರಾಘವಶಾಸ್ತ್ರಿ, ಗೌರಿಪೆದ್ದಿ ರಾಮಸುಬ್ಬಶರ್ಮಾ, ನರಾಲ ರಾಮಿರೆಡ್ಡಿ ಮುಂತಾದ ಅವಧಾನಿಗಳ ಪ್ರಸ್ತಾವಕ್ಕೆ ತೊಡಗಿದರು. ನನಗೆ ಇವರ ಪೈಕಿ ಕೆಲವರನ್ನುಳಿದರೆ ಮಿಕ್ಕವರ ವಿವರಗಳು ಸ್ವಲ್ಪವೂ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಗ ತಮ್ಮಲ್ಲಿರುವ ಕೆಲವೊಂದು ಪುಸ್ತಿಕೆಗಳನ್ನು ತೆಗೆದು ಅಲ್ಲಿಯ ಸಮಸ್ಯಾಪೂರಣ ಮತ್ತು ದತ್ತಪದಿಗಳಂಥ ಅಂಶಗಳನ್ನು ಓದಿ ಹೇಳತೊಡಗಿದರು.
The following is a translation of an extract from DVG’s lecture which was telecast on 22-9-1956 in the Bengaluru ‘Akashavani’. The transcript of this lecture comes as a part of the tenth volume of DVG Kritishreni
In the earlier era, Vedic literature was one large body of wisdom with different ṛṣis having memorized different ṛks and mantras; different mantras had become scattered across different regions of the land. Had this situation continued, over a period of time there would have arisen a possibility of the Vedas getting destroyed; this would have resulted in an impediment to dharma and to culture.
